முந்திரிக்காடு டு சந்தனக்காடு : `அடையாளம் தெரிஞ்சாதானே வம்பு...?’ | அத்தியாயம் 7

தமிழ்நாடு விடுதலைப்படை... அரியலூர், பெரம்பலூர் மற்றும் கடலூர் மாவட்டங்களில் இயங்கிய அமைப்பு. இதன் தலைவராக இருந்தவர் தமிழரசன். இவருக்கு வழிகாட்டியாக இருந்தவர், புலவர் கலியபெருமாள். இவரது வாழ்வைத் தழுவிய கேரக்டர்தான், 'விடுதலை பாகம் 1' மற்றும் 'பாகம் 2' திரைப்படங்களில் விஜய் சேதிபதி ஏற்றிருக்கும் பெருமாள் வாத்தியார் கேரக்டர். 1980'களில் வட தமிழ்நாட்டில் தமிழரசன் நிறைய இளைஞர்களை வசீகரித்து இந்த அமைப்புக்கு அழைத்து வந்தார். பிற்காலத்தில் இவர்களில் சிலர் சந்தனக் கடத்தல் வீரப்பனுடன் இணைந்தார்கள். இதைத் தொடர்ந்தே, கன்னட நடிகர் ராஜ்குமாரை வீரப்பன் கடத்திய சம்பவம் நிகழ்ந்தது. அந்த 2000-மாவது ஆண்டில் ஜூனியர் விகடனில் வெளியான தொடர் இது...

குறிச்சிகுளம் நடராஜனுக்கு அன்று ஜாக்பாட் அடித்த மாதிரி மிதப்பு வந்துவிட்டது. கூலிவேலையும் ஆடு, மாடு வாங்கி விற்கும் தரகுத் தொழிலும் பார்த்துப் பிழைப்பு நடத்திவந்த நடராஜன், அந்த இரவில் வயலூர் கிராமத்திலிருந்த தனது உறவினர் ஒருத்தரின் வீட்டுக்கு வந்திருந்தார். இரவு சாப்பாட்டுக்குப் பிறகு, வயிற்றுக்குள் ஏதோ ' கடமுடா ' சத்தம் கேட்க... இயற்கை உபாதைக்காக அவர் ஒதுங்கியது - வயலூர் தொடக்க வேளாண்மைக் கூட்டுறவு வங்கிக்குப் பின்பக்கமாக ருந்த கருவேலம் புதரில்!

நிம்மதியாகக் காரியத்தை முடித்துவிட்டுப் புதரிலிருந்து வெளியே வரும்போதுதான், ஏதோ இரும்பு உடைபடும் சத்தம் கேட்டது. கூடவே, சன்னமான ஓசையில் பேச்சுக் குரல்கள்... ஏதாவது ' காத்து கறுப்பு ' தனியாக மாட்டிய தன்னிடம் ஆட்டம் காட்டுகிறதோ என்ற பயத்தில் உறைந்து நின்றார் நடராஜன்.

ஆனால், வெல்டிங் மெஷின் பூட்டைக் கத்தரிக்கும் போது ஏற்பட்ட வெளிச்சம், வங்கியின் வாசலில் ஆறு பைக்குகள் இருப்பதைக் காட்டிக் கொடுத்துவிட்டது. நடராஜன் கொஞ்சம் முன்னேறி வந்து, வங்கியின் வாசல் தன் பார்வையில் படும் தூரத்தில், மீண்டும் ஒரு மரத்தின் பின்னால் மறைந்துகொண்டார்.

இப்போது முழுக் காட்சியும் அவர் கண்ணுக்குப் புலப்பட்டது. கண்ணெதிரே ஒரு கொள்ளை... இதோ, பைகளில் எதையோ தூக்கிக்கொண்டு வருகிறார்கள். ஆட்களை எங்கோ பார்த்த மாதிரி இருக்கிறதே...?

அட... முன்னால் வருவது செட்டிக் குழிப்பள்ளம் ஆறுமுகம்.... கொஞ்சம் இடைவெளி விட்டு ராமசாமி, செல்வம், இளவரசன்... நடராஜனுக்கு எல்லாம் புரிந்து போனது. தீவிரவாத பக்கத்து ஆட்களோட வேலைதானா இது!

தன் தொழில் நிமித்தமாக ஊர் ஊராகப் போகிற ஆள் என்பதால், நடராஜனுக்கு எல்லோரையும் அடையாளம் தெரியும். அதிலும் ராமசாமியின் நெருக்கமான நண்பரான செட்டிக்குழிப்பள்ளம் ஆறுமுகத் தைக் கொஞ்சம் பர்சனலாகவே தெரியும். இவர்கள் ஏதோ குண்டு வைப்பார்கள்... கட்டப்பஞ்சாயத்து பண்ணுவார்கள் என்ற அளவு மட்டுமே கேள்விப்பட்டிருந்த நடராஜனுக்குக் கண்ணெதிரே அவர்கள் கொள்ளையடிப்பதைப் பார்த்ததும் உடல் நடுங்கிவிட்டது.

ஆனாலும் அவரது மூளை நிமிடங்களில் கணக்குப் போட்டது. ' நாளைக் காலையிலேயே போலீஸ் பரபரப்பாகி வந்துவிடும். கொள்ளையடித்தது யார் என்று தடயங்களைத் தேடிக் குழம்பும். பார்த்த ஒரே சாட்சி நான்தான். நாளையே போலீஸில் சொல்லிவிட்டால் பாராட்டுக் கிடைக்கும். ஆனால் அந்தப் பயங்கரக் கும்பலிடமிருந்து அப்புறம் நமக்கென்ன பாதுகாப்பு...?

போலீஸையே கொல்லத் துணிகிற இவர்களுக்கு, நான் எம்மாத்திரம்...?

அதைவிட, அவர்களோடு பேரம் பேசிச் சமாதானமாகப் போய்விடலாம். ஏதோ கொஞ்சம் பணம் கிடைக்கும். அலைச்சல், ஒழிச்சலின்றி நிம்மதியாக வாழ்க்கையை ஓட்டலாம் ' என்ற நினைப்புதான் திரும்பத் திரும்பக் குறுக்கே வந்து மறித்தது. அதே நினைப்போடு மறுநாள் ஆறுமுகத்தைத் தேடிப்போனார் நடராஜன்.

.' ஒரு முக்கியமான ரகசியம் பேசணும் ' என்று சொல்லி, யாரும் அருகில் இல்லாத ஒதுக்குப்புறமான இடத்துக்குக் கூட்டி வந்தார்.

நேற்றைய சம்பவங்களை விவரித்ததோடு, வெளியே சொல்லாமல் இருக்க வேண்டுமென்றால் குறிப்பிட்ட பங்குத் தொகை தனக்கு வேண்டுமென்றும் கோரிக்கை வைத்தார். திக்பிரமை பிடித்து நின்றிருந்த ஆறுமுகத்திடம், ' போயிட்டு வரேன் ' என்றுகூடச் சொல்லாமல் நடையைக்கட்டினார் நடராஜன்.

" எவ்வளவோ கஷ்டப்பட்டுத் திட்டம் போட்டு இந்த நடவடிக்கையைச் செய்தோம். எவனோ ஒரு புறம்போக்கு நம்மகிட்டேயே பங்கு கேட்டு மிரட்டறானே... ' ' ' - ஆவேசப்பட்டார் இளவரசன்.

பதட்டத்தில் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் ஆறுமுகம் எல்லோரிடமும் விஷயத்தைச் சொல்லிவிட,

' அடுத்த கட்டம் ' பற்றி ஒரு மினி ஆலோசனைக் கூட்டம் நடந்தது. கொள்ளையில் பங்குபெற்றவர்கள் மட்டும் இந்தக் கூட்டத்துக்கு வந்திருந்தார்கள். நடராஜன் பிளாக்மெயில் செய்ததில் ரொம்பவே கோபமாகிவிட்டது இளவரசன்தான்.

“ வேற வழியில்லை தோழர்.... அவன் கதையை முடிச்சிட வேண்டியதுதான்... ' இப்படிச் சொல்லி இளவரசனின் கோபத்தை மேலும் கிளறிவிட்டார் இன்னொருத்தர்.

இன்னொரு கொலையா..? " பதறிவிட்டார் ராமசாமி. “ விஷயம் புரியாம அவன் ஏதேதோ பேசிட்டான். அவன்கிட்டே யாரையாவது அனுப்பி, ' எங்கேயாவது சும்மா உளறிக்கிட்டிருந்தே அருவாதான் பேசும்'னு மிரட்டிட்டு வரச் சொல்லலாம். அதோட அவன் அடங்கிடுவான்... ' ' சொன்னார் அவர்.

ஆனால், ஆறுமுகம் இதற்கு ஒப்புக் கொள்ள வில்லை. ' அப்படியெல்லாம் அவனை அலட்சியமா விடமுடியாது தோழர். அசட்டுத் துணிச்சல்காரன். சொன்ன மாதிரியே போலீஸ்கிட்டேயும் போயிடு வான். அப்புறம் வீண் சிக்கல் தான்.

கஷ்டப்பட்டுக் கொள்ளையடிச்சதை நம்மளைப் பிடிச்சு போலீஸ் பறிமுதல் செய்துடும். நம்மோட நடவடிக்கைகள், நடமாட்டம், எங்கெங்கே தங்குவோம்னு எல்லாத்தைப் பற்றியும் நடராஜனுக்குத் தெரிஞ்சிருக்கு. பங்கு தராத கடுப்பில், நம்ம எல்லோரையும் தேடறதுக்குக்கூட போலீஸுக்கு உதவி பண்ணுவான். எதிரிகளைக்கூட நாம நடமாட விட்டுட்டு அலட்சியமா இருந்திடலாம். ஆனா, காட்டிக் கொடுக்கிற துரோகிகளைச் சும்மா விடக்கூடாது. அவனைத் தீர்த்துக் கட்டிடறதுதான் நமக்கு நல்லது... ' '

ஆறுமுகமும் மற்றவர்களும் என்ன சொல்லியும் ராமசாமி அதற்கு ஒப்புக்கொள்ளவில்லை. " திரும்பத் திரும்ப இதே ஏரியாவுல கொலையும் கொள்ளையுமா பண்ணிக்கிட்டிருந்தா, நாம எங்கேதான் பதுங்கி வாழறது..?

நமக்கு யார்தான் சப்போர்ட்...? " என்று கேட்ட வாறே எழுந்து கிளம்ப ஆயத்தமானார்.

' அடையாளம் தெரிஞ்சாதானே வம்பு...? வெளியே தெரியாம காலி பண்ணிட்டா...? "

ஆறுமுகம் கேட்க, ராமசாமி யோசித்தவாறு நின்றார். “ அது எப்படி.... "

" அதுக்கெல்லாம் திட்டம் இருக்கு தோழர். நீங்க வந்து பாருங்க... " என்று சொல்லி விட்டுத் திட்டத்தை விளக்கினார் ஆறுமுகம்.

நான்கு நாட்கள் கழித்து நடராஜனைத் தேடிப்போனார் ஆறுமுகம். “ எல்லார்கிட்டேயும் பேசிட்டேன். ஒப்புக்கிட்டாங்க. நகைகளை உருக்கி எடுத்துப் போய் கும்பகோணத்துல வித்துட்டுப் பணமாக்கி வரணும். உன் பங்குக்கு மூணு லட்ச ரூபாய் வரும். இன்னும் வாரம் கழிச்சு நான் வந்து திரும்பவும் தகவல் சொல்றேன்... ' ' சொல்லிவிட்டுப் போனார்.

அந்த ஒரு வாரம் முழுக்கவே பகலிலும் இரவிலும் நடராஜன் கனவில் ஒரே கரன்ஸி மழைதான்! கட்டுக்கட்டாக அச்சுவாசனை மாறாத புத்தம்புது நோட்டுகளைக் கைகளில் அள்ளி, தூக்கிப் போட்டுப் பிடிப்பது மாதிரியும் அந்த நோட்டுகளையே ஒரு தலையணையாக்கி, அதை தலைமாட்டில் வைத்துத் தூங்குவது மாதிரியெல்லாம்கூடக் கனவுகள்.... அவரது செய்கைகள் எல்லாம் புதிராக இருந்தன. தனக்குத்தானே பேசிக்கொண்டார்.

தன்னைத் தேடிவந்த கடன்காரர்களிடம், " இன்னும் ஒரு வாரம் பொறுத்துக்கோ... வட்டியும் முதலுமா சேர்த்துத் தர்றேன்... ' ' என்று சொல்லி அசரவைத்தார். அரியலூர் மார்க்கெட்டுக்குப் போய் கலர் டி.வி. விலை விசாரித்தார். தன்னைத் தேடி ஆறுமுகம் வரும் அந்த நிமிடத்தையே எதிர்நோக்கியிருந்தார்.

சரியாக ஒரு வாரம் கழித்து, ஆறுமுகம் வந்தார். உடையார்பாளையம் மார்க்கெட்டில் இருக்கும் ஒரு மெடிக்கல் ஷாப்பின் பெயரைச் சொல்லி, ' ராத்திரி ஏழு மணிக்கு அங்கே வந்து உன்னைக் கூட்டிக்கிட்டுப் போறேன். மறந்துடாம கரெக்ட்டா வந்துடு! " என்று ஆறுமுகம் சொல்ல... " இதுகூட மறக்குமா...? " என்று கேட்டுச் சத்தமாகச் சிரித்தார் நடராஜன். பதிலுக்கு ஆறுமுகம் சிரிக்கவில்லை.

ராத்திரி ஏழு மணி... பைக்கில் வேகமாக வந்த ஆறுமுகம், மெடிக்கல் ஷாப் வாசலில் பிரேக் போட்டு, காத்திருந்த நடராஜனைப் பின்னால் உட்கார வைத்துக் கொண்டார். பெரம்பலூர் ரோட்டில் சீறிக்கொண்டு போனது பைக்.

எங்கெங்கோ சுற்றி, ராத்திரி பதினோரு மணிக்கு ரஞ்சன் கோட்டைக்கு வந்தார்கள்.

சென்னை திருச்சி தேசிய நெடுஞ்சாலையில் தொழுதூரைத் தாண்டி மங்களமேடு போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்கு எதிர்ப்புறம் ரஞ்சன்குடி கிராமம். இந்தக் கிராமத்து முகப் பில் இருக்கிறது ரஞ்சன் கோட்டை திருச்சியை நாயக்கர்கள் காலத்தில் ஒரு மலை மீது பாறைக்கற்களால் பெரும் சுவர்களாகக் உருவான கோட்டை. கொஞ்சம் சிதிலமடைந்து, புதர்முளைத் துப் பகலிலேயே பயமுறுத்தும் கோட்டை. இரவில் இன்னும் திகிலூட்டியது!

ஊருக்குள் போகும் நேர் ரோடு வழியாகப் போகாமல், வண்டிப் பாதையில் சுற்றிக்கொண்டு கோட்டை அடிவாரம் வந்தார்கள். வறண்ட வயற்காடெங்கும் விளைந்த கம்பை அறுத்த பிறகு எஞ்சி நிற்கும் அடிக்கட்டைதான் மிச்சமிருந்தது. காலில் குத்தியது. தட்டுத் தடுமாறிக் கொஞ்சம் முன்னேறினார்கள்.

தூரத்தில் ஒரு டார்ச் லைட் மூன்று முறை நின்று நின்று எரிந்தது. சிக்னல் கிடைத்து விட்டது!

ஒரு டயரில் கும்பலாக அங்கு எட்டுப்பேர் இருந்தார்கள். நடராஜன் அருகே போனதும் யோசிக்கக்கூட அவகாசம் தரவில்லை. " வா பங்காளி! பங்கு தர்றோம், வாங்கிக்கோ... " என்றவாறு ஒரு உருவம் அவர் பின்புறமாகப் பாய்ந்து கழுத்தை வெட்ட, இன்னொரு உருவம் நடராஜனைக் கத்தக்கூட விடாமல் வாயைப் பொத்திக் கொண்டது.

சரிந்து கீழே விழுந்த நடராஜனை நான்கு பேர் அழுத்திப் பிடித்து மேலே உட்கார்ந்தார்கள். கையைக் காலை உதறித் துடிக்காமல், வாயைத் திறந்து அலற முடியாமல், கழுத்து வெட்டுக் காயத்தின் வழியே தன் ஏராள ரத்தத்தை இழந்து அப்படியே செத்துப்போனார் நடராஜன்.

அவர்கள் எல்லாவற்றையும் தயாராக எடுத்து வந்திருந்தார்கள். நடராஜன் உடலை டயரில் நுழைத்தார்கள். ஒரு தீக்குச்சியை உரசித் தூக்கிப் போட்டதும் ' குப்'பென்று பற்றிக்கொண்டது டயர். நாற்றத்தைக்கூடப் பொறுத்துக் கொண்டு எல்லோரும் ஒரு ஓரமாகக் காத்து நின்றார்கள்.

ஒரு மணி நேரம்... சுத்தமாக எரிந்து அணைந்து கரும்புகை வந்தது. டார்ச் அடித்துச் சோதித்தார்கள். எரிந்தது யார் என்று அடையாளம் காட்டும் விதமாக எதுவும் இல்லை என்பதை உறுதிப்படுத்திக் கொண்டார்கள். பிறகு அங்கிருந்து அவசரமாகப் புறப்பட்டுப் போனார்கள் ( பின்னால் இதை எப்படியோ போலீஸ் துப்பறிந்து, அடையாளம் கண்டுபிடித்தது தனிக்கதை. ).

தமிழகம் தேர்தலைச் சந்தித்த 1996, ஏப்ரல் மே மாதங்கள்... பிஸியாகிவிட்டிருந்த நேரம்... தமிழ்நாடு விடுதலைப் படையினரும் தங்கள் அடுத்த தாக்குதலுக்காக பிஸியாக இருந்தார்கள். அந்தக் கொடூரத் தாக்குதல்...

- மேலும் சலசலக்கும்...