பரன் என்றால் "உயர்ந்தவன்', "கடவுள்' எனப் பொருளாகும். பரன் கால் வைத்து குடி கொண்ட இடம் பரக்கலக்கோட்டையாகும்.
சுமார் 350 ஆண்டுகளுக்கு முன் பாட்டுவனாச்சி ஆற்றங்கரையில் இருந்த பொய்கைநல்லூர் கிராமத்தில் கூடை பின்னும் குடும்பம் ஒன்று வசித்தது.
ஒருநாள் கூடை பின்னுவதற்காக, அருகேயிருந்த வனப் பகுதிக்குள் மூங்கில் வெட்டிவர கணவன் சென்றான். அங்கிருந்த வெள்ளால மரத்தடியில் விளைந்திருந்த பிரம்பையும் மூங்கிலையும் கழித்தபோது கண் அருகே முள்பட்டு ரத்தம் பீறிட்டுவர பார்வை மங்கி, அங்கேயே அமர்ந்து விட்டான். இரவாகியும் கணவன் இல்லம் திரும்பாததால் ஊராருடன் வனத்துக்குள் தீப்பந்தம் ஏந்தி தேடிச் சென்றாள் மனைவி.
அங்கு பீறிட்டு ஓடும் ரத்தத்துடனும், பார்வையின்றி இருந்த கணவனைக் கண்டு திகைத்து நிற்க, ஒருவருக்கு அருள் வந்து, "ஒவ்வொரு திங்கள்கிழமையும் இரண்டாம் சாமத்தில் தில்லை சபாநாயகர் அந்த மரத்தடியில் வந்து அருள்புரிகிறார். அவர் நிற்கும் மரம் வெட்டப்பட்டதால் வெட்டியவனுக்கு கண் போயிற்று' என்றார். தெய்வக் குற்றம் நடந்ததற்கு வருத்தம் தெரிவித்து, பரிகாரமும் செய்ய ரத்தம் வடிவது நின்று கண்பார்வை பெற்றான். ஆனாலும் இறைவன் நின்று அருளும் உண்மை வரலாற்றுத் தகவலை பொய்கைநல்லூர்காரர்கள் தேடி பெற்றனர்.
"இறைவனை அடைய இல்லறமே சிறந்தது' என வான்கோபரும் (வானளவு கோபம் கொள்பவர்), "துறவறமே சிறந்தது' என மஹாகோபரும் (அளவிட முடியாத அளவு கோபம் கொள்பவர்) பிடிவாதமாக நின்றனர். பல மன்றங்கள் ஏறியும் முடிவு கிட்டாமல் இந்திரனிடம் செல்ல "எவரின் வாதத்தை ஏற்றாலும் மற்றவர் சினத்துக்கு ஆளாவோம்' என உணர்ந்த அவர் ""தில்லை நடராஜரிடம் செல்லுங்கள்'' என்றார்.
தில்லை நடராஜரோ, "பாட்டுவனாச்சி நதிக்கரையில் உள்ள உறங்கும் புளி, உறங்காப்புளி என இரு மரங்களின் அடியில் சென்று தவம் செய்தால் உண்மை விளங்கும். தவறினால் கார்த்திகை சோமவாரத்தன்று தில்லையில் அர்த்தஜாம பூஜை முடிந்தவுடன் அவ்விடம் வந்து உண்மை விளக்குகிறேன்'' என்றார்.
அதன்படியே இருவரும் மோனத்
தவம் செய்யத் தொடங்கினர்.
"புளி காய்த்து பழுத்துப் பழமாகும். காய்நிலையில் ஓட்டோடு ஒட்டிக் கொண்டு கனமாக இருக்கும். பழுக்கும்போது ஓடும் சதையும் தனித்தனியாக நிற்கும். இல்லறமாயினும் துறவறமாயினும் பற்றற்ற ஆன்மா தன் உயர்வுக்கு இந்த உடலாகிய கூட்டைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு பரம்பொருளை அடையும்' என்ற தத்துவத்தை உணர்வர் என்பதற்காகத்தான் புளியமரத்தடியில் தவம் இருந்து உணரச் சொன்னார். இருவரும் அதை உணராமல், தவத்தைத் தொடர்ந்தனர்.
கார்த்திகை சோமவாரத்தன்று, பொய்கைநல்லூர் சென்ற நடராஜர் இருவரின் மனமாசை அகற்றி, உலக இயற்கையை தெளியவைத்து மத்யஸ்தம் செய்து வைத்தார். அதனால் இந்த இடம் "மத்யபுரி' எனவும், ஈசன் "மத்யபுரீஸ்வரர்' எனவும் அழைக்கப்பட்டார்.
அருள்மிகு மத்யபுரீஸ்வரர் கோயிலை "தென் சிதம்பரம்', "தென் தில்லை' என்றும் அழைக்கின்றனர். சிவன் திருவடி பதித்த இடம் ஒரு பீடமாகக் கருதப்பட்டு, உலகம் முழுமைக்குமான ஆவுடையாராக அந்த இடத்தைக் கருதி, அங்கு நின்ற மரத்தையும் சிவலிங்கமாகக் கொண்டு, "பொதுஆவுடையார் கோயில்' என அழைக்கின்றனர்.
வில்வமரம் தலமரமான வெள்ளால மரத்துடன் ஆலிங்கன உருவில் அருளும் தெய்வமாகும். அதைச் சுற்றி சுவர் எழுப்பப்பட்டுள்ளது. ஆலமரத்தின் அடியில் சந்தனக்கலவை பூசி அதன்மேல் வெள்ளியில் செய்யப்பட்ட நெற்றிப்பட்டம் திருக்கண்கள், திருநாசி, திருவாய் முதலியன பதிக்கப்பட்டுள்ளன. முன்புறம் பிரபை நிறுத்தியவுடன் சிவலிங்க வடிவம் தெரியும்.
எதிர்மேடையில் வெள்ளால மரத்தினடியில் வந்து நின்ற இறைவனின் திருவடிகள் பதிக்கப்பட்டுள்ளன. அதன் முன் பித்தளைத் தகட்டினால் தோரணவாயில் அமைக்கப்பட்டு முழுமரத்தில் தெய்வத்திருஉருவம் மட்டும் எதிர்ப்பட திரையிட்டு அலங்கரிக்கப்பட்டுள்ளது. முன்புறம் முன்மண்டபமும், மகாமண்டபமும் அமைந்துள்ளன.
கோபுரம், விமானம், கொடிமரம் கிடையாது. தலவிருட்சமே தல அதிபதியாகும். திங்கள்கிழமையன்று இரவு 10.30 மணிக்கு நடை திறந்து நந்தி தேவருக்கும் பரிவார மூர்த்திகளான வீரசக்தி விநாயகர் பெத்த பெருமாள் ஆகியோருக்கு நள்ளிரவு நேரத்தில் பூஜை நடைபெறும்.
"இறைவனை வழிபட வீட்டில் செல்வம் பெருகும். எதை வேண்டினாலும் கிடைக்கும்' என்பது ஐதீகம். கார்த்திகை சோம வாரத்தில் கால்நடைகளைக் காணிக்கையாக படைத்து திருநீறையும், வெள்ளால மரத்தின் கீழே உதிர்ந்த இலைகளையும் எடுத்துச் செல்கின்றனர்.
பட்டுக்கோட்டை அருகேயுள்ள பரக்கலக்கோட்டை பேருந்து நிறுத்தத்துக்கு மிக அருகில் இந்தக் கோயில் உள்ளது.
